برنت و سگ وی بوچ مدت شش ماه در یک آپارتمان زندگی می کردند که برنت در نامه ای خود نامه ای را کشف کرد که می گوید مدیر آپارتمان در حال برنامه ریزی سالانه "برنامه از بین بردن آفات" است. برنت کمی سردرگم بود که چه کار کند. در نامه مدیر آپارتمان آمده است که سه محصول مختلف سموم دفع آفات توسط یک متخصص حرفه ای در روز مشخص در آپارتمان وی پاشیده می شود. برنت نگران اثرات احتمالی سموم دفع آفات بر روی او و سگش بود. او نمی دانست که باید در طول برنامه چسبیده یا خیر. برنت متوجه شد که در انتهای نامه شماره تلفن برای مرکز ملی اطلاعات آفت کش ها (NPIC) وجود دارد.
متخصص NPIC برنت را تشویق به همکاری با متقاضی کرد تا دریابید که چگونه و در کجا محصولات مورد استفاده قرار می گیرند. در مرحله بعد ، این متخصص در مورد سمیت و قرار گرفتن در معرض ، دو عامل تعیین کننده خطر صحبت کرد. برنت در مورد سمیت هر محصول از سموم دفع آفات در این لیست آگاهی یافت ، سپس او کشف کرد که می تواند با کنترل میزان سموم دفع آفات که او و بوچ با آنها در تماس بودند ، اوضاع را کنترل کند. او می تواند با کاهش قرار گرفتن در معرض خطر را کاهش دهد. این متخصص NPIC توضیح داد که قرار گرفتن در معرض توسط سه مسیر اصلی اتفاق می افتد: بلع ، استنشاق یا لمس آفت کش ها. سپس وی در مورد چندین گزینه برای کاهش قرار گرفتن در معرض ، از جمله:
در حین برنامه ، خانه خود را ترک می کنید
با باز کردن پنجره ها و درها و استفاده از پنکه ، تهویه را از بین ببرید
دانستن اینکه محصولات و کجا کاربرد دارند
تا زمانی که آفت کش خشک نشود ، از مناطق تحت درمان خودداری کنید
اسباب بازی ها ، ظروف و ملافه ها را از مکان های برنامه دور نگه دارید
حفظ گفت و گو مثبت با متقاضی و صاحبخانه وی
برنت تصمیم گرفت تا در روز برنامه ، بوچ را برای پیاده روی بپیماید ، فقط برای کاهش پتانسیل مواجهه با آن.