در های سالن

درب ، سد از چوب ، سنگ ، فلز ، شیشه ، کاغذ ، برگ ، مخفی ، یا ترکیبی از مواد ، برای بسته شدن دریچه به یک اتاق یا ساختمان ، نصب شده برای چرخاندن ، تاشو ، کشویی ، یا رول کردن. درهای اولیه ، که در سراسر بین النهرین و جهان باستان مورد استفاده قرار می گرفت ، صرفاً مخفی و منسوجات بودند. درهای از مواد سفت و سخت و دائمی همزمان با معماری یادبود ظاهر می شوند. درهای اتاقهای مهم اغلب از سنگ یا برنز ساخته می شدند.

درب مسکونی

 

قیمت راهبند
درب مسکونی
درب مسکونی در اصفهان ، ایران.
F.Dany
درهای سنگی ، که معمولاً روی محورهای برجسته ، از بالا و پایین آویزان شده بودند ، اغلب در مقبره ها استفاده می شدند. نمونه ای از تخته سنگ مرمر ، احتمالاً از زمان آگوستوس ، در پومپی یافت شد. یک درب یونانی (حدود 200 میلادی) از مقبره ای در لانگازا ، ترکیه ، در موزه در استانبول حفظ شده است.

استفاده از درهای مفرغی مفرغی ، سنتی است که تا قرن بیستم پابرجاست. پرتال معابد یونانی غالباً با کوره های برنز ریخته گری بود. رومی ها از لحاظ شخصیتی از درهای دو جداره برنز جامد استفاده می کردند. آنها معمولاً توسط محوری هایی که در آستانه و لنت ها در سوکت ها نصب شده بودند ، پشتیبانی می شدند. اولین نمونه بزرگ درهای دو طرفه 24 پا (7.3 متر) از روم پانتئون است. تکنیک طراحی و نصب پانل رومی در معماری بیزانس و رومانسک ادامه یافت. هنر درهای ریخته گری در امپراطوری شرقی حفظ شد ، که بارزترین نمونه آن درهای دو جداره (حدود 838) کلیسای جامع هاگیا سوفیا در قسطنطنیه (استانبول امروزی) است. در قرن 11th ریخته گری های برنز از قسطنطنیه وارد جنوب ایتالیا شد. درهای برنز به ویژه در آلمان در شمال اروپا وارد شد ، وقتی شارلمانی یک جفت بیزانس (بازیگران 804) را برای کلیسای جامع در آخن نصب کرد. اولین درهای برنز که در شمال اروپا به یک قطعه ریخته می شود ، برای کلیسای جامع هیلدسهایم (حدود 1015) ساخته شده است. آنها با مجموعه ای از تابلوها در امداد ، طراحی شده اند و یک سنت مجسمه ای از روایت تاریخی را ایجاد می کنند که درهای رومانی و بعدها ، برنز را متمایز می کند.

آموزش سئو 

ریخته گری توخالی از تابلوهای امدادی در قرن دوازدهم در جنوب ایتالیا ، به ویژه توسط Barisanus Trani (درهای کلیسای جامع ، 1175) احیا شد و توسط هنرمندانی چون Bonanno از پیزا به شمال حمل شد. در توسکان قرن 14th نمونه اصلی جفت درب های برنزی مجسمه ای و بر روی تخته سنگ باپتیست فلورین است. درهای جنوبی گوتیک (36- 1330) توسط آندره پیسانو ، و درهای شمالی (1403-224) توسط لورنزو غیبتی است. درهای شرقی غیبتی (1425-1525) به عنوان "دروازه های بهشت" ("Porta del Paradiso") شناخته شده اند. درهای برنز با تابلو های امدادی توسط آنتونیو فیلاره برای باسیلica سنت پیتر ، رم ریخته شد. درهای برنز تا قرن 18 به طور کلی در شمال غربی اروپا مورد استفاده قرار نمی گرفت. اولین درهای برنز سنگی در ایالات متحده در سال 1863 در کاپیتول در واشنگتن ، D.C ساخته شد.

دسترسی نامحدود به تمام محتوای قابل اعتماد Britannica دریافت کنید.
امروز مشترک شوید
درب چوبی بدون شک رایج ترین در دوران باستان بود. شواهد باستان شناسی و ادبی نشانگر شیوع آن در مصر و بین النهرین است. با توجه به نقاشی های دیواری پمپئی و قطعات زنده مانده ، درهای معاصر بسیار شبیه به درهای تخته های چوبی مدرن بودند. آنها از ستون ها (پرتوهای عمودی) و ریل ها (پرتوهای افقی) ساخته شده برای حمایت از پانل ها ساخته شده اند و گاه مجهز به قفل و لولا هستند. این نوع درهای رومی در کشورهای اسلامی به تصویب رسید. در چین ، درب چوبی معمولاً از دو صفحه تشکیل شده بود ، پایین آن یک جامد و بالاتر آن یک شبکه چوبی که با کاغذ تکیه داده شده بود. پانل های کشویی کاغذی پوشانیده شده و شادی های سنتی ژاپنی بودند.

قیمت طراحی سایت 

درب معمولی قرون وسطایی غربی از تخته هایی عمودی بود که دارای افقی یا بریس مورب بود. با لولا های آهنی بلند تقویت شده و با میخ ها حک شده است. در معماری داخلی درهای قرن دوازدهم در ایتالیا و سپس در بقیه اروپا و مستعمرات آمریکا درهای دو جداره داخلی نمایان شدند. جلوه پانل ساده شده است تا اینکه ، در قرن بیستم ، یک درب پنل توخالی تک ، توخالی متداول شده است.

انواع مختلفی از درهای مدرن مدرن نیز وجود دارد. درب لفاف (یا کور) و درب صفحه در درجه اول در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته است. درب هلندی ها ، درهای بریده شده در دو در نزدیکی وسط ، و باز کردن نیمه فوقانی در حالی که نیمه پایینی آن بسته است ، از نوع سنتی Flemish-هلندی پایین می آید. نیمه درب ، تقریباً نیم قد و در نزدیکی مرکز درگاه آویزان بود ، به ویژه در غرب قرن نوزدهم آمریکایی بسیار محبوب بود.

درهای لعاب دار ، متعلق به قرن 17th ، برای اولین بار به عنوان وسایل پنجره ای که به کف آن امتداد یافته بودند ، ظاهر شدند. درهای فرانسوی (دو جداره) در اواخر قرن 17 و 18 در معماری انگلیسی و آمریکایی گنجانیده شده است. تقریباً در این زمان ، فرانسوی ها درب آینه را توسعه دادند.

انواع دیگر نوآوری های قرن نوزدهم و بیستم شامل درب گردان ، درب تاشو ، درب کشویی با الهام از شجاعی های ژاپنی ، درب سایبان (محوری در بالای قاب)

شرکت طراحی سایت